Produkt jest wskazany jako lek dodatkowy do stosowania z rawulizumabem lub ekulizumabem w leczeniu dorosłych pacjentów z nocną napadową hemoglobinurią (ang. PNH), u których występuje resztkowa niedokrwistość hemolityczna.

Leczenie powinien rozpoczynać pracownik fachowego personelu medycznego mający doświadczenie w leczeniu pacjentów z zaburzeniami hematologicznymi. Dawkowanie. Zalecana dawka początkowa to 150 mg 3x/dobę, podawane doustnie w odstępie ok. 8 h (± 2 h). Dawkę można zwiększyć do 200 mg 3x/dobę po co najmniej 4 tyg. leczenia w zależności od odpowiedzi klinicznej. Pominięcie dawki. W przypadku pominięcia dawki należy zalecić pacjentom, aby ją przyjęli jak tylko sobie o tym przypomną, chyba że zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki. W takim przypadku pacjenci nie powinni przyjmować pominiętej dawki i przyjąć produkt leczniczy o następnej planowej porze. Należy poinformować pacjentów, aby nie przyjmowali jednocześnie 2 lub więcej dawek. Przerwanie leczenia. Ze względu na możliwość zwiększenia aktywności AlAT po zaprzestaniu leczenia, w przypadku przerwania leczenia dawkę należy zmniejszać w ciągu 6 dni aż do całkowitego odstawienia produktu leczniczego w następujący sposób: schemat dawkowania 100 mg: 100 mg 2x/dobę przez 3 dni, a następnie 100 mg raz/dobę przez 3 dni; schemat dawkowania 150 mg: 100 mg 3x/dobę przez 3 dni, a następnie 50 mg 3x/dobę przez 3 dni; schemat dawkowania 200 mg: 100 mg 3x/dobę przez 3 dni, a następnie 100 mg 2x/dobę przez 3 dni. Osoby w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne dostosowanie dawki. Doświadczenie ze stosowaniem danikopanu u pacjentów ≥65 lat jest jednak ograniczone. Zaburzenie czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi (szacunkowy współczynnik przesączania kłębuszkowego [ang. eGFR] ≥60 do <90 ml/min/1,73 m²) lub umiarkowanymi (eGFR ≥30 do <60 ml/min/1,73 m²) zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (eGFR <30 ml/min/1,73 m²), zalecana dawka początkowa wynosi 100 mg 3x/dobę, podawane doustnie w odstępie ok. 8 h (± 2 h). Dawkę można zwiększyć do 150 mg 3x/dobę po co najmniej 4 tyg. leczenia w zależności od odpowiedzi klinicznej. Zaburzenie czynności wątroby. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi (klasa A w skali Childa-Pugha) lub umiarkowanymi (klasa B w skali Childa-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań u pacjentów z ciężkimi (klasa C w skali Childa-Pugha) zaburzeniami czynności wątroby. W związku z tym nie zaleca się stosowania danikopanu w tej populacji. Dzieci i młodzież. Nie ustalono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu u dzieci i młodzieży <18 lat. Dane nie są dostępne.

Tabl. należy przyjmować z jedzeniem (posiłkiem lub przekąską).

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z niewyleczonym zakażeniem meningokokowym (Neisseria meningitidis) na początku leczenia. Pacjenci, którzy nie mają aktualnego szczepienia przeciwko zakażeniom meningokokowym (Neisseria meningitidis), chyba że przez 2 tyg. po szczepieniu będą otrzymywać leczenie profilaktyczne odpowiednimi antybiotykami.

Danikopanu nie wolno podawać w monoterapii, ponieważ nie ustalono jego skuteczności. Należy go przepisywać wyłącznie jako leczenie dodatkowe do stosowania z rawulizumabem lub ekulizumabem. Pacjenci otrzymujący terapię inhibitorami dopełniacza mogą wykazywać zwiększoną podatność na zakażenia meningokokowe (Neisseria meningitidis). Przed otrzymaniem pierwszej dawki danikopanu pacjenci muszą być zaszczepieni przeciwko meningokokom, zgodnie z aktualnymi krajowymi wytycznymi dotyczącymi szczepień. Pacjenci, którzy rozpoczynają leczenie wcześniej niż przed upływem 2 tyg. po otrzymaniu szczepionki przeciw meningokokom, muszą otrzymywać leczenie odpowiednimi antybiotykami profilaktycznymi przez 2 tyg. po szczepieniu. Pacjenci muszą być zaszczepieni przeciwko serogrupom A, C, Y i W135, aby zapobiec zakażeniu przez powszechnie występujące patogenne serogrupy meningokoków. Jeśli jest to możliwe, zaleca się także szczepienie przeciwko serogrupie B. Należy mieć na uwadze oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania środków przeciwbakteryjnych. Wszystkich pacjentów leczonych danikopanem należy monitorować pod kątem wczesnych objawów zakażenia meningokokowego i posocznicy, a w przypadku podejrzenia zakażenia należy natychmiast poddać pacjenta ocenie i zastosować odpowiednią antybiotykoterapię. Należy poinformować pacjentów o tych objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz o konieczności natychmiastowego uzyskania pomocy lekarskiej. Danikopan należy podawać ostrożnie pacjentom z czynnymi zakażeniami ogólnoustrojowymi. Danikopan selektywnie blokuje aktywację alternatywnego szlaku dopełniacza, dlatego pacjenci mogą wykazywać zwiększoną podatność na ciężkie zakażenia (inne niż zakażenia meningokokowe (Neisseria meningitidis)). Przed rozpoczęciem leczenia danikopanem dodatkowo do terapii rawulizumabem lub ekulizumabem zaleca się rozpoczęcie szczepień pacjentów zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi szczepień. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, u których dawka zostaje zwiększona do 150 mg 3x/dobę, należy monitorować pod kątem działań niepożądanych podczas leczenia danikopanem z powodu spodziewanej zwiększonej ekspozycji u tych pacjentów. Pacjentów z mc. <60 kg należy monitorować pod kątem działań niepożądanych podczas leczenia danikopanem z powodu spodziewanej zwiększonej ekspozycji u tych pacjentów. W badaniach klinicznych obserwowano zwiększenie aktywności AlAT. Zaleca się wykonanie badań enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem leczenia. Po rozpoczęciu leczenia zaleca się wykonywanie rutynowych laboratoryjnych badań biochemicznych zgodnie z zalecanym postępowaniem w leczeniu PNH. Należy rozważyć przerwanie lub zaprzestanie leczenia, jeśli zwiększenie stężenia jest istotne klinicznie lub jeśli u pacjenta wystąpią objawy. Nie zaleca się stosowania danikopanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. W przypadku dawek większych niż 200 mg 3x/dobę u zdrowych ochotników zwiększenie aktywności AlAT następowało po zaprzestaniu leczenia bez zmniejszania dawki. W przypadku przerwania leczenia dawkę należy zmniejszać w ciągu 6 dni. Produkt leczniczy zawiera laktozę jednowodną. Pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu leczniczego. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/tabl. powlekaną, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Lek nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Jednoczesne podanie pojedynczej doustnej dawki 180 mg feksofenadyny, substratu P-gp, z danikopanem w dawce 150 mg 3x/dobę spowodowało zwiększenie C_max i AUC_0-inf feksofenadyny odpowiednio 1,42-krotnie i 1,62-krotnie. Wyniki sugerują, że danikopan jest łagodnym inhibitorem P-gp. Może być konieczne zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania produktów leczniczych, o których wiadomo, że są substratami P-gp (takich jak dabigatran, digoksyna, edoksaban, feksofenadyna, takrolimus). Jednoczesne podanie pojedynczej doustnej dawki 20 mg rozuwastatyny, substratu BCRP, z danikopanem w dawce 200 mg 3x/dobę spowodowało zwiększenie C_max i AUC_0-inf rozuwastatyny odpowiednio 3,29-krotnie i 2,25-krotnie. Wynik ten sugeruje, że danikopan jest inhibitorem BCRP. Może być konieczne zachowanie ostrożności podczas jednoczesnego podawania produktów leczniczych, o których wiadomo, że są substratami BCRP (takich jak rozuwastatyna i sulfasalazyna).

Brak danych dotyczących stosowania danikopanu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję przy stosowaniu terapeutycznie istotnych dawek. W celu zachowania ostrożności zaleca się unikanie stosowania produktu w okresie ciąży. Na podstawie dostępnych danych farmakodynamicznych/toksykologicznych dotyczących zwierząt stwierdzono przenikanie danikopanu/metabolitów do mleka. Nie można wykluczyć zagrożenia dla noworodków/dzieci. Nie należy stosować produktu podczas karmienia piersią, a karmienia piersią nie należy rozpoczynać wcześniej niż 3 dni po zakończeniu leczenia. Brak dostępnych danych dotyczących wpływu danikopanu na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały potencjalny wpływ na płodność i zdolności rozrodcze u samców.

Najczęstsze działania niepożądane obejmują gorączkę (28,1%), ból głowy (25,0%) oraz zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (11,5%). Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy. Zaburzenia naczyniowe: (często) nadciśnienie tętnicze. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych - termin „zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych” obejmuje następujące terminy preferowane: zwiększenie aktywności aminotransferazy AlAT, nieprawidłowa czynność wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i zwiększenie aktywności aminotransferaz. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) bóle kończyn. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) gorączka. Podczas 12-tyg. randomizowanego kontrolowanego okresu badania ALXN2040-PNH-301, nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych związane ze zwiększeniem aktywności ALT obserwowano u 14,0% pacjentów przyjmujących danikopan. U pacjentów leczonych danikopanem zwiększenie aktywności ALT >3 × GGN i ≤5 × GGN wystąpiło u 8,8% pacjentów oraz >5 × GGN i ≤10 × GGN u 5,3% pacjentów. U żadnego pacjenta nie występowały objawy i wszystkie przypadki podwyższenia były przemijające. Niektóre przypadki podwyższenia wystąpiły w kontekście hemolizy.

Zdrowym ochotnikom podawano dawki pojedyncze do 1200 mg i dawki wielokrotne do 800 mg 2x/dobę. Zwiększenie aktywności AlAT wystąpiło po zaprzestaniu leczenia bez zmniejszania dawki u 2 pacjentów, którzy otrzymywali dawki 500 mg i 800 mg 2x/dobę przez 14 dni. Wszystkie nieprawidłowe wyniki aktywności AlAT były przemijające, bez cech zaburzeń czynności wątroby i ustępowały samoistnie. W przypadku przedawkowania może wystąpić zwiększenie aktywności aminotransferazy i innych parametrów wątrobowych. Zaleca się stosowanie ogólnych środków wspomagających. Nie wiadomo, czy danikopan można usunąć poprzez dializę.

Danikopan wiąże się odwracalnie z czynnikiem D dopełniacza (ang. FD) i działa jako selektywny inhibitor funkcji FD. Hamując FD, danikopan selektywnie blokuje aktywację alternatywnego szlaku dopełniacza (ang. AP), co prowadzi do zapobiegania wytwarzaniu wielu efektorów, w tym fragmentów C3, po aktywacji AP. Pozostałe 2 szlaki dopełniacza (klasyczny i lektynowy) pozostają aktywne. Hamujący wpływ danikopanu na aktywację AP blokuje odkładanie się fragmentów C3 na czerwonych krwinkach pacjentów z PNH; takie odkładanie się jest kluczową przyczyną hemolizy zewnątrznaczyniowej (ang. EVH), która u małej podgrupy pacjentów z PNH leczonych inhibitorem C5 może stać się istotna klinicznie. Utrzymanie procesu hamowania C5 kontroluje zagrażające życiu patofizjologiczne konsekwencje końcowej fazy aktywacji dopełniacza leżącej u podstaw PNH.

1 tabl. powl. zawiera 50 mg lub 100 mg danikopanu.